حضرت سجاد(ع) بنابر تقدیر الهی که می بایست می ماند تا اسلام و عاشورا ماندگار شود، در روز عاشورا بیمار بود و در پیکارها شرکت نکرد، به همین دلیل به اسارت در آمد .
ابن زیاد دستور داد اسرا را به زندانی کنار مسجد اعظم کوفه منتقل کردند و گفت سر مقدس امام (ع) را در کوچه ها بگردانند تا مردم دچار وحشت شوند .
روز اول ماه صفر سال 61هجری یزید از منظر جیرون اسیران را تماشا می کرد و شاد و مسرور به نظر می رسید ، همچون فاتحی بلا منازع ! در کنار کوچه ها مردم ایستاده بودند و تماشا می کردند .
در ماه صفر سال 61هجری اهل بیت عصمت با جلال و عزت به سوی مدینه حرکت کردند . نعمان بن بشیر با پانصد نفر به دستور یزید کاروان را همراهی کرد . امام سجاد و زینب کبری و سایر اهل بیت به مدینه نزدیک می شدند . امام سجاد
محلی در خارج شهر مدینه را انتخاب و دستور داد قافله در آنجا بماند .
از آن پس تاریخ اسلام شاهد قیامهایی بود که از رستاخیز حسینی در کربلا مایه می گرفت ، از جمله واقعه حره که سال بعد اتفاق افتاد و کارگزاران یزید در برابر قیام مردم مدینه کشتارهای عظیم به راه انداختند . اولاد علی (ع) هر یک در گوشه و کنار در صدد قیام و انتقام بودند تا سرانجام به قیام ابو مسلم خراسانی انقراض سلسله ناپاک بنی امیه منتهی شد .
امام سجاد ( ع ) در مدت 35 سال امامت با درایت و هوشیاری کامل به روشنگری اذهان عمومی و نشر معارف اسلامی پرداخت .
به تحریک هشام خلیفه اموی ، ولید بن عبد الملک ، امام زین العابدین را مسموم کرد. امام در سال 95 هجری به شهادت رسید و در بقیع مدفون شد .
نظر شما