به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی سمپوزیوم، دانشکده هنر با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه سوره دوشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۰ سمپوزیومی علمی با عنوان «سینمای ملی» با همکاری نهادها و ارگان‌های مرتبط برگزار خواهد کرد. این سمپوزیوم آنلاین از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۸:۳۰، طی چهار نشست پی‌درپی به تعاریف و اهداف سینمای ملی، چالش‌های پیش روی سینمای ملی ایران، سینمای فراملی و چشم‌انداز آینده سینمای ملی خواهد پرداخت.
سمپوزیوم پیش رو تلاش دارد تا جنبه‌های نظری و مرزهای مفهوم «سینمای ملی» از دیدگاه اندیشمندان، پژوهشگران، مدیران و دست اندرکاران سینمای ایران تعیین و توصیف نماید. این سمپوزیوم به الگوهایی چندگانه برای بررسی یک سینمای ملی می پرداخته و به این سوال پاسخ می‌دهد که خاص بودگی یک سینمای ملی تا چه حد و چه میزان، ریشه در پرسش‌های تکنیک, فن, مضمون, هویت، ملیت، نژاد، قوم, دین، آئین، مناسک، مراسم و انسجام ملی فرهنگ یک سرزمین دارد. با وجود بحث برانگیز بودن این مفهوم، اهمیت سینمای ملی در مطالعات سینمایی رو به کاهش است و به نظر می‌رسد با کم رنگ شدن تدریجی مرزهای فرهنگی و ملی، در آینده شاهد قدرت گرفتن مفهوم سینمای فراملی باشیم.
اگر جامعه سینما در درجه اول، خود را شاغل در کار و فعالیتی اقتصادی بداند و به چشم پیشه، شغل یا صنعت به سینما نظر داشته باشد، آیا امکان دارد ایده سینمای ملی در حرفه سینماگران جایگاهی بیابد؟ به نظر می‌رسد تا زمانی که الگوی مطلوب کنش اقتصادی متعهدانه یا اخلاق حرفه‌ای مطلوب در سینماگران وجود نداشته باشد، سینمای ملی همواره در تاروپود دوگانه‌ی پول یا تعهد، صنعت یا فرهنگ، منافع شخصی یا هویت ملی و…، سردرگم خواهد ماند.
اگر سینما را رسانه انتقال‌دهنده ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی یک جامعه محسوب کنیم، در این صورت می‌توان گفت که منظور از سینمای ملی این است که در فیلم‌ها، ارزش‌ها، هویت و فرهنگ ملی منتقل شود و حضور بصری ضمنی و صریح داشته باشد. در همین راستا، باید بررسی کرد که ژانرهای متفاوت سینمای ملودرام، کمدی، روشن‌فکری، معناگرا و…، هر یک چگونه می‌توانند از سینمای ملی حکایت کنند؛ مثلاً به این پرسش اندیشید که سینمای کمدی رضا عطاران در سینمای ایران چه تفاوتی با سینمای چارلی چاپلین یا وودی آلن در آمریکا دارد.
به همین ترتیب می‌توان چنین پرسش‌ها و تأملاتی را در مورد تک‌تک مؤلفه‌های یک سینمای ملی، طرح و دنبال کرد. مثلاً به این پرسش اندیشید که اگر مخاطبان یک سینما از فیلم وطنی استقبال نکنند، آیا سینمای ملی ریشه خواهد گرفت و نهادینه خواهد شد؟ یا اگر یک فیلم‌نامه‌نویس، رونوشتی از رمان یا فیلم‌نامه‌های غیرایرانی تنظیم کند، آیا ساخت این فیلم می‌تواند به سینمای ملی کمک کند یا این‌که می‌توان فیلم‌نامه‌ای غیرایرانی را در منطق و فرم سینمای ملی بازنویسی کرد و به تصویر کشید؟
علاقمندان می‌توانند برای شرکت در این جلسه بنابر جدولی که به زودی منتشر می‌شود، به آدرس https://sibad.soore.ac.ir/v/show/nationalcinema مراجعه کنند. ورود برای عموم آزاد است.
نظر شما