خبرگزاری مهر؛ گروه مجله- زهرا افسر: از قدیم، مادربزرگ‌ها و پدر بزرگ‌ها به خوردن صبحانه تاکید می‌کردند. برای همین هم صبحانه در خانه مادربزرگ یک مزه دیگری برای ما داشت. تصور کنید یک سفره کوچک در کنار سماوری که در حال جوشیدن است. نیمرو با کره محلی و نان و پنیر با چای شیرین.
زندگی دقیقاً همان صبحانه‌ها و میان وعده‌های خانه مادربزرگ است. همانی که طعمش را هیچ جا پیدا نخواهی کرد. شاید چند سالی بعد جایی بروید که بوی خانه مادربزرگ‌تان را بدهد، شما را غرق در خاطرات کند.
آن موقع که با خودتان می‌گوئید اینجا بوی خاطرات کودکی را می‌دهد؛ اما هیچ‌وقت لقمه نانی که می‌خورید، مزه لقمه‌ای که مادربزرگ با دستانش برای‌تان می‌گرفت را نمی‌دهد.
«مجله مهر» دستور آماده‌سازی یک صبحانه ایرانی را برای مخاطبان آماده کرده. این مزه که میان‌وعده یا ناشتاشکن آن زمان‌های قدیم بوده است، نامش «حریره پارسی» بوده.
این دستور متعلق به زمان هخامنشی است. جالب است بدانید این حریره ایرانی شباهت زیادی به «اوتمیل» دارد که در دستورهای متفاوت درست می‌شود.
حریره پارسی شامل پیاله‌ای خُنک از حریره جو و شیر است که به همراه عسل و میوه‌های فصل سرو می‌شود.
برای درست کردن حریره پارسی: جو دوسر و شیر را در یک دیگ بریزید و روی آتش قرار دهید. به قدری که پخت، به اندازه دل‌خواه عسل به آن اضافه کنید. مانند حلیم آن را از کناره‌ها هَم بزنید تا تَه نگیرد. همچنین می‌توانید به وسیله گوشت‌کوب، آن را کاملاً یک دست کنید.
اگر فصل سرما بود، آن را گرم میل کنید و اگر فصل گرما بود، بگذارید تا خنک شود تا جگر را جلا دهد. در آخر هم با میوه‌هایی هم‌چون گلابی، قیصی و میوه‌های خشک آن را تزئین کنید. می‌توانید کمی دارچین هم روی آن بریزید. نوش‌جان.
شاید برای‌تان سوال باشد که ایرانی‌ها از دستور اوتمیل کپی برداری کردند، یا خارجی‌ها حریره پارسی را به نام خودشان زدند؟ جواب این است که کسی از کسی کپی برداری نکرده است. آن زمان‌ها به دلیل مراوداتی که با کشورهای دیگر داشته‌ایم اعم از جنگ و رفت و آمدهای تجاری، طبیعی است که خوراک بسیاری از کشورها با هم یکسان و مشترک باشند.
نظر شما